Muzej grada Novog Sada priređuje izložbu, povodom stogodišnjice smrti poslednjeg karlovačkog mitropolita i patrijarha Lukijana Bogdanovića, koja je u okviru programa obeležavanja tristagodišnjice Karlovačke mitropolije. Autor izložbe je mr Gordana Petković, viši kustos istoričar.
Otvaranje: 30. 10. 2013.
Patrijaršijski dvor, u Sremskim Karlovcima,
Trg Branka Radičevića 8.
Na Izložbi će biti prikazana dokumenta, fotografije, slike i patrijarširski tron.
U vreme patrijarha Lukijana Bogdanovića donete su značajne crkvene uredbe, osnovani su novi fondovi i rešena mnoga crkvenoškolska pitanja. Na njegov predlog doneto je Ustrojstvo Svetog arhijerejskog Sinoda (1911), koje je potvrdio i car, a posebnom uredbom je iste godine regulisan status dvorskog monaškog sveštenstva.
Otvaranje izložbe biće u sredu, 30. oktobra u 19 časova, u Patrijaršijskom dvoru, u Sremskim Karlovcima, Trg Branka Radičevića 8. Pozdravnu reč posetiocima će uputiti Gospodin Vasilije, episkop sremski, a Izložbu će otvoriti Milenko Filipović, predsednik Opštine Sremski Karlovci. U svečanom delu programa učestvovaće Hor Karlovačke bogoslovije. Izložba će biti otvorena za posetioce do 29. novembra 2013. godine.
Lukijan (Lazar) Bogdanović je rođen 28. aprila / 10. maja 1867. u Baji, od oca Aleksandra, trgovca, i majke Milice, rođene Letić. U mestu rođenja je završio osnovnu školu i gimnaziju. Bogosloviju je učio u Karlovcima i završio je 1889, a prava je studirao na Mitropolitskom liceju u Jegri.
Zamonašio se 16. jula 1891. u manastiru Beočinu, i pet dana kasnije rukopoložen je za jerođakona u manastiru Rakovcu. Nekoliko meseci potom, prilikom osvećenja hrama u Sremskoj Mitrovici (oktobra 1891), proizveden je u čin protođakona, a za arhiđakona je proizveden u Dalju na Cveti 1894. Već sledeće godine rukopoložen je, u karlovačkoj Sabornoj crkvi, u čin prezvitera sinđela. Na dan njegove krsne slave, na Svetog Nikolu, iste godine proizveden je za protosinđela, a krajem decembra za arhimandrita manastira Beočina. Sva rukopoloženja izvršio je patrijarh Georgije Branković.
Prvih nekoliko meseci posle zamonašenja bio je konzistorijalni podbeležnik Bačke eparhije u Novom Sadu, i istovremeno je predavao veronauku u nekoliko novosadskih škola. Početkom decembra 1891. postavljen je za katihetu gimnazije u Karlovcima, gde je službovao do kraja školske 1893/94. godine, a predavao je i crkveno pojanje u Karlovačkoj bogosloviji. Od aprila 1894. postavljen je za konzistorijalnog beležnika arhidijecezalne uprave i, istovremeno, za aktuara gimnazijskog Patronata u Karlovcima.
Posle smrti Jeremije Mađarevića, episkopa budimskog, krajem 1896, imenovan je za mandatara a vrlo brzo i za administratora Budimske eparhije. Za episkopa je izabran jednoglasno decembra 1897, a hirotonisao ga je marta 1898. patrijarh Georgije.
Kao episkop budimski Lukijan je imao puno posla na polju prosvete. Kada se ukazala potreba za osnivanjem odbora za prikupljanje priloga i podizanje novih škola, episkop je svojim prilogom od 10.000 kruna postao najveći priložnik. Školama je poklanjao učila koja su nedostajala i angažovao je kvalifikovane učitelje. Obnovio je mnoge crkve i parohijske domove, a crkvu u Čobancu je, svojim sredstvima, obnovio iz temelja (1906). U Sentandreji je, u njegovo vreme, podignuta zgrada novog episkopskog dvora.
Nakon smrti episkopa Nikanora Popovića, od septembra 1901. do septembra 1902, administrirao je Temišvarskom eparhijom.
Kada je patrijarh Georgije Branković umro postavljen je, aprila 1908, za administratora Mitropolije. U septembru iste godine izabran je za patrijarha. Svečana instalacija obavljena je 25. septembra 1908, u karlovačkoj crkvi Svetih apostola Petra i Pavla (Donjoj crkvi). Narednih pet godina je, kao administrator, upravljao i Budimskom eparhijom.
U njegovo vreme donete su značajne crkvene uredbe, osnovani novi fondovi i rešena mnoga crkvenoškolska pitanja. Na njegov predlog doneto je Ustrojstvo Svetog arhijerejskog Sinoda (1911), koje je potvrdio i car, a posebnom uredbom je iste godine regulisan status dvorskog monaškog sveštenstva. Nosilac je Ordena Svetog Save prvog stepena i saksonskog Ordena Albrehta Pobožnog.
Tragično je umro prilikom lečenja u austrijskoj banji Bad Gastajn. Sahranjen je 20. oktobra / 2. novembra 1913. u kripti Gornje crkve, pored patrijarha Georgija Brankovića.
Prilog: katalog_lukijan_bogdanovic
